Empora południowa


Drewniana barokowa empora zdobiona cyklem obrazów wykonana została w latach 1622-1666. Usytuowana została wzdłuż ściany południowej kościoła począwszy od zachodniej ściany transeptu, przez południową ścianę nawy południowej, kończyła się w zachodnim narożu tejże nawy. Posadowiona została na wysokości około 4 metrów nad posadzką, miała łączną długość 37 m.

Empora składała się z podestu i bogato zdobionej balustrady. Pola balustrady empory ozdobione zostały cyklem 28 obrazów o tematyce zaczerpniętej ze Starego i Nowego Testamentu (5 od strony transeptu i 23 od strony nawy południowej), powstałym na podstawie wzorników graficznych w jednym z lokalnych cechowych warsztatów. Obrazy podzielone zostały 31 rzeźbionymi słupkami z przedstawieniami podpisanych postaci biblijnych. Wykonawcą elementów rzeźbionych był snycerz Assmus Scholl, natomiast obrazy podobno rozpoczął malarz Baltzer Munke w 1664 roku, lecz zmarł i kończył je ktoś inny. W 1666 roku Zachariasz Zappio zapłacił za obrazy.  Na emporę prowadziły dwa wejścia – od strony transeptu oraz w zachodnim narożu nawy południowej.

W latach 1943-44 dekoracja empory została rozebrana i ewakuowana. Do dnia dzisiejszego nie zachowały się dwa obrazy z cyklu – „Oczyszczenie warg Izajasza” oraz „Chrystus błogosławiący dzieci”. Pozostałe obrazy (26 sztuk) przechowywane były w Muzeum Narodowym w Gdańsku. Ocalała również bogata dekoracja rzeźbiarska. Pozostawiona w kościele drewniana konstrukcja empory spłonęła w 1945 r.

W ramach rekonstrukcji wykonano wtórną, stalową konstrukcję nośną empory opartą na historycznych gniazdach ściany południowej oraz klatki schodowe. Rzeźbione elementy dekoracyjne i obrazy zostały poddane konserwacji i zostały umieszczone na swoich oryginalnych miejscach.

Prace konserwatorskie przy emporze południowej zostały zakończone w kwietniu 2019 roku. Wszystkie elementy zabytku powróciły na swoje pierwotne miejsce i po raz pierwszy od demontażu i ewakuacji w 1943 roku można podziwiać ten niezwykle dekoracyjny obiekt w całości, w historycznym wnętrzu kościoła św. Jana.

Skip to content